Thursday, July 9, 2015

ओढ पंढरीची ।

बोलविता 'तिने' धावलो मनाने ।
चालला देह वारीसंगे ।
खुण गाठ मनाशी। पोचता  पंढरीशी। 
घेईल 'माउली' मजशी उराशी ।।१।।

गेला जन्म दुखः भोग यात ।
संपली हयात हीच यातायात ।
तरी त्याची आस असते मनात । 
देईल 'बाप' सावली जराशी ।।२।।

वारीचा अट्टहास । घडवितो उपवास ।
गजर नामाचा हाच एक श्वास ।
संपता खडतर वाट  कैवल्याची ।
दिसे  'मायबाप' मज पंढरीशी ।।३।।