हिशोब प्रेमाचा ...

चुंबिले सोनसळी किरणांनी मेघांना
आठवणींनी झाले गाल तिचे आरक्त

तिचे तिलाच नाही उमगले
हि भावना कशी झाली व्यक्त

प्रत्येक गोष्ट बोललीच पाहिजे का ?
मनाशीच बोलत ती राहिली अव्यक्त

साक्षीला हजर असूनही संध्या
मनोमनी राहिली ती विरक्त

कृष्ण सावळा झाला परिसर
आसक्त राधा,झाली मीरा भक्त

भरुनी गेली झोळी क्षणभर
दान देवूनी ओंजळ रिक्त

गणित सुटले, उत्तर पटले
मागे राहिले आकडेच फक्त

मांडुनी होता हिशोब प्रेमाचा
तोट्यातील फायदा उरला नक्त